and indeed, had it not been for his fear of death, he would long ago have ruined himself in order to involve me in the ruin.
I could have screamed aloud; I sought with tears and prayers to smother down the crowd of hideous images and sounds with which my memory swarmed against me; and still, between the petitions, the ugly face of my iniquity stared into my soul.
My devil had been long caged, he came out roaring.
I have been made to learn that the doom and burthen of our life is bound forever on man's shoulders, and when the attempt is made to cast it off, it but returns upon us with more unfamiliar and more awful pressure.
Biri ne kadar derine batmışa benziyorsa o kadar az şey sormak gerek
Sayfa 13Kitabı okudu
"Zarf sende mi?" O sordu.
Jekyll, "Yaktım," diye yanıtladı, "ne yaptığımı düşünmeden önce. Ama üzerinde posta damgası yoktu. Not teslim edildi.”
"Bunu saklayıp üzerinde uyuyayım mı?" Utterson'a sordu.
Cevap, "Benim adıma tamamen yargılamanızı diliyorum" oldu. "Kendime olan güvenimi
Bu, ertesi sabah yataktan çıkmadan önce avukata getirildi; ve bunu görüp koşullar kendisine anlatılır anlatılmaz ciddi bir dudak büktü. "Cesedini görmeden hiçbir şey söylemeyeceğim" dedi; “Bu çok ciddi olabilir. Ben giyinirken bekleme nezaketinde bulunun.” Ve aynı ciddi yüz ifadesiyle aceleyle kahvaltısını yaptı ve cesedin taşındığı polis karakoluna doğru yola çıktı. Hücreye girer girmez başını salladı.
“Evet,” dedi, “onu tanıyorum. Bunun Sör Danvers Carew olduğunu söylediğim için üzgünüm."
"Aman Tanrım efendim," diye bağırdı memur, "bu mümkün mü?" Ve bir sonraki an gözleri mesleki hırsla parladı. "Bu çok ses getirecek" dedi. "Ve belki sen de bize adama yardım edebilirsin." Ve hizmetçinin gördüklerini kısaca anlattı ve kırık sopayı gösterdi.
Bay Utterson zaten Hyde'ın adını duyunca ürkmüştü; ama sopa önüne konulduğunda artık şüphesi kalmadı; kırık ve yıpranmış olmasına rağmen bunun yıllar önce Henry Jekyll'a hediye ettiği bir şey olduğunu anladı.
"Bu Bay Hyde kısa boylu biri mi?" diye sordu.
Memur, "Hizmetçi ona özellikle küçük ve özellikle kötü görünüşlü diyor" dedi.
Bay Utterson düşündü; ve sonra başını kaldırarak, "Benimle taksime gelirseniz" dedi, "Sanırım sizi onun evine götürebilirim."
Bay Utterson yine sessizce ve belli ki düşüncelerin ağırlığı altında bir süre yürüdü. "Anahtar kullandığından emin misin?" sonunda sordu.
"Sevgili efendim..." diye başladı Enfield, kendisi de şaşırmıştı.
"Evet biliyorum" dedi Utterson; "Garip göründüğünü biliyorum. Gerçek şu ki karşı tarafın adını sormuyorsam bunu zaten bildiğimdendir. Görüyorsun ya Richard, hikayen amacına ulaştı. Eğer herhangi bir noktada hatalı davrandıysanız bunu düzeltseniz iyi olur.”
Diğeri biraz somurtarak, "Sanırım beni uyarmış olabilirsin," dedi. “Ama sizin deyiminizle bilgiçlik taslayan bir şekilde kesin davrandım. Adamın bir anahtarı vardı; üstelik hâlâ elinde. Bir hafta kadar önce onu kullandığını gördüm.
Bay Utterson derin bir iç çekti ama tek kelime etmedi; ve genç adam hemen devam etti. "İşte hiçbir şey söylememek için bir ders daha" dedi. “Uzun dilimden utanıyorum. Bir daha bu konuya değinmemek üzere bir pazarlık yapalım.”
Avukat, "Bütün kalbimle" dedi. "Bununla el sıkışırım, Richard."
HYDE BURADA VE GERÇEK !
HYDE: Aynada gördüğün yüz benim yüzüm, sayende ancak var özüm !
DR. JEKYLL: Sen sadece bitmek bilmez bir kabus, sen sadece kötü bir rüya ve biteceksin bugün sonunda !
HYDE: Değil dostum bu bir rüya, sonu yok asla. Bu kabusun sonu asla yok. HYDE BURADA VE GERÇEK ! Sen ne söylersen söyle, asla niyetim yok gitmeye.
DR. JEKYLL: Yakındır silinmen yeryüzünden, pek fazla zarar vermeden.
HYDE: Elbet ümitlerini edemezsin kontrol, BENİM BU HİKÂYEDE BAŞROL !
DR. JEKYLL: Aslında senin bana ihtiyacın var, aslında sen bir asalaksın ve kurtulacak ruhum sen yok olunca.
HYDE: Ben hep burdayım, içinde ve şeytan benim yanımda. Şunu bil ki biz bir bütünüz, sonsuza dek asla ayrılamaz Jekyll ve Hyde !
Dr. Jekyll & Mr. Hyde ( Hayko Cepkin )
